Kategoria: Nauka uczenia się
DOŚWIADCZENI NAUCZYCIELE
Doświadczeni nauczyciele inaczej i z innymi zamiarami podchodzą do planowania niż nauczyciele początkujący. Zależy im na wcześniejszym wprowadzenia układów czynności, by narzucić kierunek działaniom podczas lekcji; wcześniej też planują warianty zmian, jakie mogą okazać się niezbędne | w czasie lekcji.
OBJĘCIE PLANOWANIEM
Planowanie obejmuje cykle dzienne, tygodniowe, miesięczne, roczne. W zależności od okresu planistycznego plany różnią się w szczegółach. Na plany dzienne oddziałuje to, co zdarzyło się wcześniej. Z drugiej strony plany dzienne wpływają na plany przyszłe. Planując, nauczyciel może pomagać sobie procedurami
WYRAŻONE CELE
Cele wyrażone w ogólniejszej formie komunikują ogólny zamiar nauczyciela i nie są tak precyzyjne jak cele operacyjne.Taksonomie pomagają klasyfikować rzeczy i ukazywać związki między nimi. Najpopularniejsza z będących w użyciu — taksonomia Blooma — dzieli cele na trzy zasadnicze dziedziny: poznawczą,
CZAS I PRZESTRZEŃ
Kierownicze funkcje nauczyciela obejmują dysponowanie składnikami środowiska dydaktycznego. Nad którymi z nich nauczyciel rzeczywiście sprawuje kontrolę? Stanowe i okręgowe władze oświatowe czuwają nad celami \ kształcenia i programami, dyrektorzy decydują o składzie klasy, podręczniki wybiera kuratorium lub komitet stanowy. Meble
DYSPONOWANIE CZASEM
Dysponowanie czasem w klasie jest przedsięwzięciem ogromnie skomplikowanym. Wymaga znajomości programu i zasad uczenia się; trzeba też * znać wszystkich swoich uczniów i opanować umiejętność gospodarowania czasem. Przede wszystkim zaś wymaga zdecydowania, by „przerobić” określone tematy programowe, i wiary, że
CZAS WAŻNY DLA KAŻDEGO
Czas jest tak samo ważny dla nauczyciela jak dla każdego, kto pracuje. Niektórzy myślą o czasie pracy jako o czymś, co trzeba przetrwać: „nie mogę już doczekać się końca!” W pewnych zawodach jednak najczęściej słychać narzekania na brak czasu i pragnienie:
ZAINTERESOWANIE CZASEM
Trwające do dziś zainteresowanie czasem w klasie szkolnej rozpoczęło się od opublikowania przez Johna B. Carrolla (1963) artykułu, w którym przedstawił swój model szkolnego uczenia się. W modelu tym uczenie się („poziom osiągnięć”) jest funkcją pięciu czynników. Trzy z nich
JAKOŚĆ NAUCZANIA
Według Carrolla jakość nauczania zależy od jasnego i trafnego zaprezentowania wymagań, od tego, jak wymagania ogólne zostały rozłożone na wymagania szczegółowe, jaką kolejność nadano wymaganiom szczegółowym i ile czasu przeznaczono na ich wypełnienie oraz w jakim stopniu uwzględniono potrzeby i
GOSPODAROWANIE PRZESTRZENIĄ
Wcale też nie jest łatwiej gospodarować przestrzenią. Rozważmy na przykład, jak nauczyciel mógłby poprowadzić dyskusję. Mógłby wraz z uczniami usiąść w kole, co pozwoliłoby wszystkim na równoprawny udział w dyskusji. Mógłby, jak zwykle to się robi, posadzić uczniów w rzędach.
WŁADZA W KLASIE
Stosunki władzy w klasie są istotne z tego powodu, że od nich zależy, w jakim stopniu uczniowie czują się odpowiedzialni za treść kształcenia i na ile samodzielnie będą się uczyć. Rozmieszczenie uczniów, stolików, krzeseł nie tylko wpływa na ukształtowanie się schematów